การจำนองเป็นการที่บุคคลคนหนึ่งเรียกว่า “ผู้จำนำ” นำสังหาริมทรัพย์ไปส่งให้อยู่ในความครองของบุคคลอีกคนหนึ่งเรียกว่า “ผู้รับจำนอง” เพื่อเป็นประกันการใช้หนี้ที่ผู้จำนำเป็นหนี้เป็นสินผู้รับจำนอง (เปรียญพ.พ. มาตรา 747) แบบอย่าง นาย กรัม ได้กู้หนี้ยืมสินนาย ข. เป็นเงิน 3,000 บาท โดยนาย กรัม มอบสร้อยคอทองให้นาย ข. ยึดมั่นไว้ เพื่อเป็นประกันสำหรับการใช้หนี้เงินกู้ยืม 3,000 บาทของนาย กรัม ข้อตกลงแบบนี้ เรียกว่า ข้อตกลงจำนอง
สินทรัพย์ที่จะใช้การจำนองได้
สินทรัพย์ที่จะใช้จำนองดังเช่นว่า “สังหาริมทรัพย์” ทุกประเภท “สังหาริมทรัพย์” ตัวอย่างเช่น สินทรัพย์ทั้งหลายแหล่ซึ่งบางทีอาจเขยื้อนจากที่หนึ่งไปที่อื่นได้อาทิเช่น รถยนต์, นาฬิกา , แหวน , สร้อย อื่นๆอีกมากมาย
สิทธิของผู้รับจำนอง ผู้รับจำนองมีสิทธิยึดของที่จำนองไว้กระทั่งจะได้รับใช้หนี้คืนแล้วจนถึงครบ (เปรียญพ.พ. มาตรา 758)
สิทธิการจำนองมีขอบเขตแค่ไหน การจำนองย่อมเป็นประกันเพื่อการจ่ายและชำระหนี้ดังนี้เป็นเงินต้น ดอก
- ค่าปรับสำหรับการไม่ใช้หนี้ใช้สิน
- ค่าธรรมเนียมสำหรับการบังคับจำนอง
- ค่าครองชีพเพื่อรักษาสินทรัพย์ที่จำนอง
- ค่าชดเชยเพื่อความเสื่อมโทรมอันมีสาเหตุมาจากความชำรุดผิดพลาดของสมบัติพัสถานที่จำนอง ซึ่งผู้รับจำนองไม่เห็นในวันรับจำนองนั้น
เมื่อหนี้สินถึงเวลาจ่ายแล้ว ถ้าเกิดลูกหนี้ (ผู้จำนำ) ผิดนัดไม่ยินยอมจ่ายและชำระหนี้ ผู้รับจำนองจำเป็นต้องบังคับจำนองทรัพย์สมบัติที่จำนองนั้น ผู้รับจำนำจะยึดมั่นเอาทรัพย์สมบัติจำนองหลุดเป็นของตัวเองโดยไม่มีการบังคับจำนองมิได้
การบังคับจำนอง มีวิธีการดังนี้เป็น
- ผู้รับจำนองจำเป็นต้องบอกเป็นหนังสือไปยังลูกหนี้ก่อนว่า ให้ลูกหนี้จัดแจงจ่ายหนี้และดอกและก็ค่าครองชีพต่างๆดังได้พูดไปแล้วภายในระยะเวลาอันเหมาะสมซึ่งได้กำหนดไว้ในหนังสือบอกดังที่กล่าวถึงมาแล้ว
- ถ้าหากลูกหนี้ไม่เอาใจใส่ไม่ใช้หนี้ใช้สินข้างในตั้งเวลาตามคำบอก ผู้รับจำนองมีสิทธินำเอาเงินทองที่จำนองออกขายขายทอดตลาดได้
- ผู้รับจำนองควรมีหนังสือแจ้งให้ผู้จำนำรู้ถึงวันที่จะขายทอดตลาดรวมทั้งสถานที่ที่จะขายทอดตลาด
ขอบคุณแหล่งที่มา: https://ccccarcash.com/